Ορισμός: Δύναμη, είναι η αιτία που μπορεί να προκαλέσει μεταβολή στην κινητική κατάσταση ενός σώματος ή να το παραμορφώσει.

Η δύναμη, στον χώρο της άσκησης, χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Την «απόλυτη» και την «σχετική».

Απόλυτη, χαρακτηρίζεται η δύναμη η οποία κρίνεται αντικειμενικά, δηλαδή όσα περισσότερα κιλά μπορεί να σηκώσει κάποιος, τόσο δυνατότερος είναι (π.χ αθλητές άρσης βαρών). Σχετική, ονομάζεται η δύναμη η οποία κρίνετε υποκειμενικά. Λαμβάνετε υπ όψη, δηλαδή, η σωματοδομή του ατόμου και από εκεί κρίνεται η δύναμη που μπορεί να παράξει, σε σχέση με τα κιλά του. (π.χ αθλητές ενόργανης γυμναστικής).

Γνωρίζοντας λοιπόν, τι είναι η δύναμη και πως την μετράμε, ας δούμε τι συμβαίνει όταν ένας μυς έχει καταφέρει να δυναμώσει. Αυτό μεταφράζεται με δύο τρόπους: O ασκούμενος, είτε μέσω της προπόνησης και της διατροφής του, κατάφερε να αυξήσει το μέγεθος των μυϊκών ινών του( ένας μεγαλύτερος μυς παράγει μεγαλύτερη δύναμη). Είτε κατάφερε, μέσω της προπόνησης, να βελτιώσει την νευρομυική του συναρμογή, να επιστρατεύσει δηλαδή περισσότερες μυϊκές ίνες, που θα βοηθήσουν στην μεταβολή της κίνησης του εκάστοτε φορτίου, χωρίς να έχει μεταβληθεί απαραίτητα ο όγκος των μυϊκών ινών του.

Παρ’ όλ’ αυτά, το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης της δύναμης, συνήθως προέρχεται από την επιστράτευση περισσότερων μυϊκών ινών, παρά από την αύξηση της μυϊκής μάζας. Οπότε, πρέπει να κατανοήσουμε ότι όταν κάποιος βελτιώνει την δύναμη του, δεν μεγαλώνει απαραίτητα και ο μυϊκός του όγκος. Έτσι, παρατηρούνται άτομα με μικρή μυϊκή μάζα και μεγάλες επιδόσεις δύναμης (κυρίως σχετικής). Δεν θα παρατηρήσουμε όμως, άτομα με μεγάλη μυϊκή μάζα και έλλειψη δύναμης (κυρίως απόλυτης).